denga – denka – denken

denken, nachdenken (…i muaß oiwei an di denga! …a bissl denka sollt ma scho! …wia ’s weida geht, konnst da denga!)

1. Pers./Sg.i deng[ideng]
2. Pers./Sg.du dengst[dudenxd]
3. Pers./Sg.er/sie/es dengt[eàdenggd]
1. Pers./Pl.mia denga[miàdengà]
2. Pers./Pl.ihr/ös dengts[iàdengz/
esdengz]
3. Pers./Pl.sie denga[sidengà]
1. Pers./Sg.i denk[ideng]
2. Pers./Sg.du denkst[dudenxd]
3. Pers./Sg.er/sie/es denkt[eàdenggd]
1. Pers./Pl.mia denka[miàdengà]
2. Pers./Pl.ihr/ös denkts[iàdengz/
esdengz]
3. Pers./Pl.sie denka[sidengà]

Das Partizip Perfekt lautet denkt [denggd] = gedacht (…des hob i ma glei denkt!)