waar – waarad
Konjunktiv II von sei = wäre (…i waar so gern bei dir! …i waar gern no länger bliem, wenn d‘ Musi ned so laut gwen waar! …am liabstn waarad i gor ned erst higanga!)
1. Pers./Sg. | i waar | [iwà:r] |
2. Pers./Sg. | du waarst | [duwà:rsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es waar | [eàwà:r] |
1. Pers./Pl. | mia waarn | [miàwà:rn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös waarts | [iàwà:rz/ eswà:rz] |
3. Pers./Pl. | sie waarn | [siwà:rn] |
1. Pers./Sg. | i waarad | [iwà:ràd] |
2. Pers./Sg. | du waarast | [duwà:ràsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es waarad | [eàwà:ràd] |
1. Pers./Pl. | mia waaradn | [miàwà:ràdn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös waarads | [iàwà:ràz/ eswà:ràz] |
3. Pers./Pl. | sie waarn | [siwà:ràdn] |