waar – waarad

Konjunktiv II von sei = wäre (…i waar so gern bei dir! …i waar gern no länger bliem, wenn d‘ Musi ned so laut gwen waar! …am liabstn waarad i gor ned erst higanga!)

1. Pers./Sg. i waar [iwà:r]
2. Pers./Sg. du waarst [duwà:rsd]
3. Pers./Sg. er/sie/es waar [eàwà:r]
1. Pers./Pl. mia waarn [miàwà:rn]
2. Pers./Pl. ihr/ös waarts [iàwà:rz/
eswà:rz]
3. Pers./Pl. sie waarn [siwà:rn]
1. Pers./Sg. i waarad [iwà:ràd]
2. Pers./Sg. du waarast [duwà:ràsd]
3. Pers./Sg. er/sie/es waarad [eàwà:ràd]
1. Pers./Pl. mia waaradn [miàwà:ràdn]
2. Pers./Pl. ihr/ös waarads [iàwà:ràz/
eswà:ràz]
3. Pers./Pl. sie waarn [siwà:ràdn]