kenna

können; imstande sein, etwas zu tun; etwas zu tun vermögen (…mia kenna fahrn, d‘ Streck is frei! …Sie kenna mi gern habn!)

1. Pers./Sg. i konn
i ko
[ikonn/
iko]
2. Pers./Sg. du konnst [dukonnsd]
3. Pers./Sg. er/sie/es konn
er/sie/es ko
[eàkonn/
eàko]
1. Pers./Pl. mia kenna [miàkennà]
2. Pers./Pl. ihr/ös kennts [iàkennz/
eskennz]
3. Pers./Pl. sie kenna [sikennà]