kenna
können; imstande sein, etwas zu tun; etwas zu tun vermögen (…mia kenna fahrn, d‘ Streck is frei! …Sie kenna mi gern habn!)
1. Pers./Sg. | i konn i ko | [ikonn/ iko] |
2. Pers./Sg. | du konnst | [dukonnsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es konn er/sie/es ko | [eàkonn/ eàko] |
1. Pers./Pl. | mia kenna | [miàkennà] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös kennts | [iàkennz/ eskennz] |
3. Pers./Pl. | sie kenna | [sikennà] |