sich gstelln
sich (bewusst) ungeschickt anstellen, Unlust an den Tag legen (…brauchst di gar ned so gstelln, des werd etz gmacht!)
| 1. Pers./Sg. | i gstell mi | [igschdäime] |
| 2. Pers./Sg. | du gstellst di | [dugschdäisde] |
| 3. Pers./Sg. | er/sie/es gstellt si | [eàgschdäize] |
| 1. Pers./Pl. | mia gstelln uns | [miàgschdäinuns] |
| 2. Pers./Pl. | ihr/ös gstellts eich | [iàgschdäizaich/ esgschdäizaich] |
| 3. Pers./Pl. | sie gstelln si | [sigschdäinse] |