dablecka – derblecken
ausspotten, verhöhnen, verspotten (…auf `m Nockherberg dean s‘ d‘ Politiker oiwei gscheit derblecken! …an Burgermoasta ham s‘ sauber derbleckt!)
1. Pers./Sg. | i dableck | [idàblägg] |
2. Pers./Sg. | du dableckst | [dudàbläxd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es dableckt | [eàdàbläggd] |
1. Pers./Pl. | mia dablecka | [miàdàbläggà] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dableckts | [iàdàbläggz/ esdàbläggz] |
3. Pers./Pl. | sie dablecka | [sidàbläggà] |
1. Pers./Sg. | i derbleck | [idàblägg] |
2. Pers./Sg. | du derbleckst | [dudàbläxd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es derbleckt | [eàdàbläggd] |
1. Pers./Pl. | mia derblecken | [miàdàbläggn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös derbleckts | [iàdàbläggz/ esdàbläggz] |
3. Pers./Pl. | sie derblecken | [sidàbläggn] |
Das Partizip Perfekt von lautet dableckt/derbleckt [dàbläggd] = verspottet, verhöhnt
[themoneytizer id=21331-1]