treanschen – treanschn – dreanschen – dreanschn
beleidigt oder missmutig vor sich hin weinen (…brauchst ned den ganzn Dog treanschen! …de treanscht in oana Tour!)
1. Pers./Sg. | i treansch | [idreànsch] |
2. Pers./Sg. | du treanscht | [dudreànschd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es treanscht | [eàdreànschd] |
1. Pers./Pl. | mia treanschen | [miàdreànschn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös treanschts | [iàdreànschz/ esdreànschz] |
3. Pers./Pl. | sie treanschen | [sidreànschn] |
1. Pers./Sg. | i dreansch | [idreànsch] |
2. Pers./Sg. | du dreanscht | [dudreànschd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es dreanscht | [eàdreànschd] |
1. Pers./Pl. | mia dreanschen | [miàdreànschn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dreanschts | [iàdreànschz/ esdreànschz] |
3. Pers./Pl. | sie dreanschen | [sidreànschn] |
Das Partizip Perfekt lautet treanscht/dreanscht [dreànschd] = geheult, geweint
[themoneytizer id=21331-1]