horcha – horchn – hoacha – hoachn – horchen
horchen, aufmerksam zuhören, lauschen, mithören (…i möcht horcha, wos de redn! …lass mi bitte de Musik horchn!)
1. Pers./Sg. | i horch | [ihoàch] |
2. Pers./Sg. | du horchst | [duhoàxd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es horcht | [eàhoàchd] |
1. Pers./Pl. | mia horcha | [miàhoàchà] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös horchts | [iàhoàchz/ eshoàchz] |
3. Pers./Pl. | sie horcha | [sihoàchà] |
1. Pers./Sg. | i horch | [ihoàch] |
2. Pers./Sg. | du horchst | [duhoàxd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es horcht | [eàhoàchd] |
1. Pers./Pl. | mia horchn | [miàhoàchn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös horchts | [iàhoàchz/ eshoàchz] |
3. Pers./Pl. | sie horchn | [sihoàchn] |
Das Partizip Perfekt lautet ghorcht [ghoàchd] = gehorcht, gelauscht