gnangsen gnaungsen
(Kinder) jammern, winseln; leise, kläglich vor sich hin weinen, quengeln (…dua hoid ned dauernd gnangsen!)
1. Pers./Sg. | i gnangs | [ignanx] |
2. Pers./Sg. | du gnangst | [dugnanxd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es gnangst | [eàgnanxd] |
1. Pers./Pl. | mia gnangsen | [miàgnanxn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös gnangsts | [iàgnanxz/ esgnanxz] |
3. Pers./Pl. | sie gnangsen | [signanxn] |
1. Pers./Sg. | i gnaungs | [ignounx] |
2. Pers./Sg. | du gnaungst | [dugnounxd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es gnaungst | [eàgnounxd] |
1. Pers./Pl. | mia gnaungsn | [miàgnounxn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös gnaungsts | [iàgnounxz/ esgnounxz] |
3. Pers./Pl. | sie gnaungsn | [signounxn] |