fluacha – fluachn – fluchen

fluchen, in zorniger Erregung Flüche oder Kraftausdrücke gebrauchen (…fluacha derf ma ned! …du soist ned oiwei fluachn, zefix!)

1. Pers./Sg. i fluach [iflch]
2. Pers./Sg. du fluachst [duflxd]
3. Pers./Sg. er/sie/es fluacht [eàflchd]
1. Pers./Pl. mia fluacha [miàflchà]
2. Pers./Pl. ihr/ös fluachts [iàflchz/
esflchz]
3. Pers./Pl. sie fluacha [siflchà]
1. Pers./Sg. i fluach [iflch]
2. Pers./Sg. du fluachst [duflxd]
3. Pers./Sg. er/sie/es fluacht [eàflchd]
1. Pers./Pl. mia fluachn [miàflchà]
2. Pers./Pl. ihr/ös fluachts [iàflchz/
esflchz]
3. Pers./Pl. sie fluachn [siflchà]

Das Partizip Perfekt lautet gfluacht [gflchd] = geflucht (…gfluacht hod a wiar a Kutscher!)