dupfa – dupfen
besiegen, bezwingen, übertreffen (…heid wern ma eich gscheit dupfa!)
1. Pers./Sg. | i dupf | [idubbf] |
2. Pers./Sg. | du dupfst | [dudubbfsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es dupft | [eàdubbfd] |
1. Pers./Pl. | mia dupfa | [miàdubbfà] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dupfts | [iàdubbfz/ esdubbfz] |
3. Pers./Pl. | sie dupfa | [sidubbfà] |
1. Pers./Sg. | i dupf | [idubbf] |
2. Pers./Sg. | du dupfst | [dudubbfsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es dupft | [eàdubbfd] |
1. Pers./Pl. | mia dupfen | [miàdubbfm] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dupfts | [iàdubbfz/ esdubbfz] |
3. Pers./Pl. | sie dupfen | [sidubbfm] |
Das Partizip Perfekt lautet dupft [dubbfd] = besiegt, bezwungen