dupfa – dupfen

besiegen, bezwingen, übertreffen (…heid wern ma eich gscheit dupfa!)

1. Pers./Sg. i dupf [idubbf]
2. Pers./Sg. du dupfst [dudubbfsd]
3. Pers./Sg. er/sie/es dupft [eàdubbfd]
1. Pers./Pl. mia dupfa [miàdubbfà]
2. Pers./Pl. ihr/ös dupfts [iàdubbfz/
esdubbfz]
3. Pers./Pl. sie dupfa [sidubbfà]
1. Pers./Sg. i dupf [idubbf]
2. Pers./Sg. du dupfst [dudubbfsd]
3. Pers./Sg. er/sie/es dupft [eàdubbfd]
1. Pers./Pl. mia dupfen [miàdubbfm]
2. Pers./Pl. ihr/ös dupfts [iàdubbfz/
esdubbfz]
3. Pers./Pl. sie dupfen [sidubbfm]

Das Partizip Perfekt lautet dupft [dubbfd] = besiegt, bezwungen