ducka – dugga – duckn
sich ducken, verstecken (…etz miass ma uns ducka! …Leber duck di, etz kimmt a Wolkenbruch!)
1. Pers./Sg. | i duck mi | [iduggme] |
2. Pers./Sg. | du duckst di | [duduxde] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es duckt si | [eàduggze] |
1. Pers./Pl. | mia ducka uns | [miàduggàuns] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös duckts eich | [iàduggzaich/ esduggzaich] |
3. Pers./Pl. | sie ducka se | [siduggàse] |
1. Pers./Sg. | i duck mi | [iduggme] |
2. Pers./Sg. | du duckst di | [duduxde] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es duckt si | [eàduggze] |
1. Pers./Pl. | mia duckn uns | [miàduggnuns] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös duckts eich | [iàduggzaich/ esduggzaich] |
3. Pers./Pl. | sie duckn se | [siduggnse] |
Das Partizip Perfekt lautet duckt [duggd] = geduckt