dazäihn – dazäin – derzählen – erzählen
erzählen (…d‘ Oma konn so scheene Gschichtn dazäihn. …dazäih ma nix, i kenn di scho! …des brauchst mir ned derzählen!)
| 1. Pers./Sg. | i dazäih | [idàzäi] |
| 2. Pers./Sg. | du dazäihst | [dudàzäisd] |
| 3. Pers./Sg. | er/sie/es dazäiht | [eàdàzäid] |
| 1. Pers./Pl. | mia dazäihn | [miàdàzäin] |
| 2. Pers./Pl. | ihr/ös dazäihts | [iàdàzäizz/ esdàzäizz] |
| 3. Pers./Pl. | sie dazäihn | [sidàzäin] |
| 1. Pers./Sg. | i derzähl | [idàzäi] |
| 2. Pers./Sg. | du derzählst | [dudàzäisd] |
| 3. Pers./Sg. | er/sie/es derzählt | [eàdàzäid] |
| 1. Pers./Pl. | mia derzählen | [miàdàzäin] |
| 2. Pers./Pl. | ihr/ös derzählts | [iàdàzäizz/ esdàzäizz] |
| 3. Pers./Pl. | sie derzählen | [sidàzäin] |
Das Partizip Perfekt von dazäihn/derzählen lautet dazäiht/derzählt
[dàzäid] = erzählt (…des hod ma d‘ Mama dazäiht!)