dawerfa – derwerfen
(Tier) zu Tode werfen; durch Werfen töten (…d‘ Oma wui de kloana Biberl dawerfa! …de kloana Katzl hod ’s aa derworfa!)
1. Pers./Sg. | i dawirf | [idàwiàf] |
2. Pers./Sg. | du dawirfst | [dudàwiàffsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es dawirft | [eàdàwiàffd] |
1. Pers./Pl. | mia dawerfa | [miàdàweàffà] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dawerfts | [iàdàweàffz/ esdàweàffz] |
3. Pers./Pl. | sie dawerfa | [sidàweàffà] |
1. Pers./Sg. | i derwirf | [idàwiàf] |
2. Pers./Sg. | du derwirfst | [dudàwiàffsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es derwirft | [eàdàwiàffd] |
1. Pers./Pl. | mia derwerfen | [miàdàweàffà] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dawerfts | [iàdàweàffz/ esdàweàffz] |
3. Pers./Pl. | sie dawerfen | [sidàweàffà] |
Das Partizip Perfekt lautet daworfa/derworfen
[dàwoàffà] = zu Tode geworfen, durch Werfen getötet