dalusen – dalusn – derlusen – derlusn

(zufällig) hören, mithören, belauschen (…hob i dalusen kenna, wos de zwoa ausgmacht ham! …hinter dera Tür konnst oiss derlusen, wos do drin gredt werd!)

1. Pers./Sg. i dalus [idàlu:s]
2. Pers./Sg. du dalust [dudàlu:sd]
3. Pers./Sg. er/sie/es dalust [eàdàlu:sd]
1. Pers./Pl. mia dalusen [miàdàlu:sn]
2. Pers./Pl. ihr/ös dalusts [iàdàlu:sz/
esdàlu:sz]
3. Pers./Pl. sie dalusen [sidàlu:sn]
1. Pers./Sg. i derlus [idàlu:s]
2. Pers./Sg. du derlust [dudàlu:sd]
3. Pers./Sg. er/sie/es derlust [eàdàlu:sd]
1. Pers./Pl. mia derlusen [miàdàlu:sn]
2. Pers./Pl. ihr/ös derlusts [iàdàlu:sz/
esdàlu:sz]
3. Pers./Pl. sie derlusen [sidàlu:sn]

Das Partizip Perfekt lautet dalust / derlust

[dàlu:sd] = (zufällig) gehört, mitgehört, belauscht