dalusen – dalusn – derlusen – derlusn
(zufällig) hören, mithören, belauschen (…hob i dalusen kenna, wos de zwoa ausgmacht ham! …hinter dera Tür konnst oiss derlusen, wos do drin gredt werd!)
1. Pers./Sg. | i dalus | [idàlu:s] |
2. Pers./Sg. | du dalust | [dudàlu:sd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es dalust | [eàdàlu:sd] |
1. Pers./Pl. | mia dalusen | [miàdàlu:sn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dalusts | [iàdàlu:sz/ esdàlu:sz] |
3. Pers./Pl. | sie dalusen | [sidàlu:sn] |
1. Pers./Sg. | i derlus | [idàlu:s] |
2. Pers./Sg. | du derlust | [dudàlu:sd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es derlust | [eàdàlu:sd] |
1. Pers./Pl. | mia derlusen | [miàdàlu:sn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös derlusts | [iàdàlu:sz/ esdàlu:sz] |
3. Pers./Pl. | sie derlusen | [sidàlu:sn] |
Das Partizip Perfekt lautet dalust / derlust
[dàlu:sd] = (zufällig) gehört, mitgehört, belauscht