daluren – derlurn – dalurn – derluren
erspähen, beobachten, auskundschaften (…mia daluren scho, wos do lafft! …des wer glei derlurn, verlass di drauf!)
1. Pers./Sg. | i dalur | [idàluà] |
2. Pers./Sg. | du dalurst | [dudàluàsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es dalurt | [eàdàluàd] |
1. Pers./Pl. | mia daluren | [miàdàluàn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dalurts | [iàdàluàz/ esdàluàz] |
3. Pers./Pl. | sie daluren | [sidàluàn] |
1. Pers./Sg. | i derlur | [idàluà] |
2. Pers./Sg. | du derlurst | [dudàluàsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es derlurt | [eàdàluàd] |
1. Pers./Pl. | mia derlurn | [miàdàluàn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dalurts | [iàdàluàz/ esdàluàz] |
3. Pers./Pl. | sie derlurn | [sidàluàn] |
Das Partizip Perfekt lautet dalurt / derlurt
[dàluàd] = erspäht, beobachtet, ausgekundschaftet