dahebn derheben
mühevoll, mit großer Anstrengung heben, anheben (…geh pack mit o, de Kistn konn i alloa ned dahebn! …i woaß ned, wer des Gwicht derheben soi!)
1. Pers./Sg. | i daheb | [idàhe:b] |
2. Pers./Sg. | du dahebst | [dudàhe:bsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es dahebt | [eàdàhe:bd] |
1. Pers./Pl. | mia dahebn | [miàdàhe:m] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös dahebts | [iàdàhe:bz/ esdàhe:bz] |
3. Pers./Pl. | sie dahebn | [sidàhe:m] |
1. Pers./Sg. | i derheb | [idàhe:b] |
2. Pers./Sg. | du derhebst | [dudàhe:bsd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es derhebt | [eàdàhe:bd] |
1. Pers./Pl. | mia derheben | [miàdàhe:m] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös derhebts | [iàdàhe:bz/ esdàhe:bz] |
3. Pers./Pl. | sie derheben | [sidàhe:m] |