rucka – rugga – ruckn – rücken
a) rücken, rutschen (…konnst amoi rucka, dass i mi herhocka konn!)
b) schieben, ziehen (…etz miass ma den Schrank auf d‘ Seitn rucka!)
1. Pers./Sg. | i ruck | [irugg] |
2. Pers./Sg. | du ruckst | [duruxd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es ruckt | [eàruggd] |
1. Pers./Pl. | mia rucka | [miàruggà] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös ruckts | [iàruggz/ esruggz] |
3. Pers./Pl. | sie rucka | [siruggà] |
1. Pers./Sg. | i ruck | [irugg] |
2. Pers./Sg. | du ruckst | [duruxd] |
3. Pers./Sg. | er/sie/es ruckt | [eàruggd] |
1. Pers./Pl. | mia ruckn | [miàruggn] |
2. Pers./Pl. | ihr/ös ruckts | [iàruggz/ esruggz] |
3. Pers./Pl. | sie ruckn | [siruggn] |
Das Partizip Perfekt lautet gruckt [gruggd] = gerückt, gerutscht, gezogen, geschoben