dalusen – dalusn – derlusen – derlusn

(zufällig) hören, mithören, belauschen (…hob i dalusen kenna, wos de zwoa ausgmacht ham! …hinter dera Tür konnst oiss derlusen, wos do drin gredt werd!)

1. Pers./Sg.i dalus[idàlu:s]
2. Pers./Sg.du dalust[dudàlu:sd]
3. Pers./Sg.er/sie/es dalust[eàdàlu:sd]
1. Pers./Pl.mia dalusen[miàdàlu:sn]
2. Pers./Pl.ihr/ös dalusts[iàdàlu:sz/
esdàlu:sz]
3. Pers./Pl.sie dalusen[sidàlu:sn]
1. Pers./Sg.i derlus[idàlu:s]
2. Pers./Sg.du derlust[dudàlu:sd]
3. Pers./Sg.er/sie/es derlust[eàdàlu:sd]
1. Pers./Pl.mia derlusen[miàdàlu:sn]
2. Pers./Pl.ihr/ös derlusts[iàdàlu:sz/
esdàlu:sz]
3. Pers./Pl.sie derlusen[sidàlu:sn]

Das Partizip Perfekt lautet dalust / derlust

[dàlu:sd] = (zufällig) gehört, mitgehört, belauscht